De lezer moet weten dat er vorig seizoen een raar bijgeloof ontstond in mijn hoofd. Vóóraf koffie drinken bij Maurits resulteerde toen alle keren in een persoonlijke overwinning.
De Spassky’s drinken al jaren voorafgaand aan een thuiswedstrijd koffie samen bij de nabij het Denksportcentrum wonende Maurits, het is voor wie zin en tijd heeft, het is om 11.30 en de koffie is altijd voortreffelijk. Vorig jaar vond het ook een keer plaats bij een uitwedstrijd tegen het ook Groningse LOS. En jawel, ook toen winst op mijn bord voor ons! Ik verloor het afgelopen seizoen twee partijen, beide uitwedstrijden, zonder koffie vooraf.
De lezer snapt: ook deze zaterdag meldde ik mij bij onze eerste thuiswedstrijd braaf in huize Logtmeijer. Wat kon er nog misgaan? En het was ergens rond de onderstaande stelling dat ik bij mijzelf dacht dat Maurits’ koffie opnieuw zijn wonderbaarlijke magie had bewezen:
Piet – Van Putten, stelling na 20…Pf6
Twee pionnen voor, betere pionnenstructuur. Kat in het het bakkie, of eigenlijk kat dankzij het bakkie. Nonchalance die al snel dodelijk zou blijken.
Er volgde 21 Tac1 Ph5?! De zwarte stelling verdraagt deze manoeuvre, al impliceert dit feitelijk een dameoffer…dat nog steeds goed speelbaar is dankzij de eerdergenoemde troeven. 22 Df3 Pxf4 23 Pd5! Da7 24 Tc7 (bij 21… Ph5 door mij nog niet gezien, pas een zet later, maar toen ook deze optie:) Pxd5!
Piet – Van Putten, stelling na 24…Pxd5
Dit leidt tot een prettige stelling voor zwart, loper, toren en twee pionnen tegen dame, maar ook loperpaar en goede pionnenstructuur en een slechte loper bij wit.
25 Txa7 Txa7 26 xd5 e5 27 De3 Tc7 28 Db6 Tc5 29 h3!
Wits laatste zet is meer dan een sjabloontje. Het lokt een reactie uit die zeker in ieder plan voorkomt van zwart, maar had moeten worden voorbereid met g6. Echter die koffie vooraf had me intussen zo goed gesmaakt, eigenlijk intussen in slaap gesust, dat ik zonder noodzaak snel greep naar 29…f5??
Piet – Van Putten, stelling na 29…f5??
Uitroken die zwarte koning, was de voor de hand liggende gedachte. Helaas, 30 Dxc5! was kermis en douche ineen. Gelijk is het uit. 30…xc5 31 d6+ Kh8 (na een voorbereidend g6 was Kg7 nu mogelijk geweest) 32 xe7 Te8 33 Td1 1-0. Op de koffie….helemaal geen kat in het bakkie, maar in de zak.
Zoals bij Taj Mahal al klonk: Eigenlijk werd ik hier met mijn eigen wapens verslagen. Ik had alleen niet in de gaten dat ik ze miste, die wapens. (Intussen heb ik toch maar even aangifte gedaan tegen de heer Piet.)
Genoeg over mijzelf. De Spassky’s kregen deze ronde koploper Amersfoort op bezoek. Amersfoort in de sterkste opstelling is een titelkandidaat. Op de ledenlijst staan ook nog Matthew Sadler (2694),Thea Lanchava (2245) en Dimitri van Leent (2171). Gelukkig stapte dit trio niet uit de spelersbus. Zo ontstond een op papier gelijkwaardige match, 2070 bij ons als gemiddelde rating tegen 2079 bij hen. De einduitslag 5-3 was binnen iedere marge van aannemelijkheid die professor Elo ooit voor zich zag. Toch was de wedstrijd eenzijdiger dan deze uitslag doet vermoeden, want nergens zijn we volgens mij tot mijn eigen fatale 29e zet in de problemen geweest.
Erik op bord 1 maakte zijn debuut in ons nu 37 jaar bestaande vriendenteam. Dries besteedde er in zijn openingswoordje op gepaste wijze aandacht aan. Erik mailde mij na afloop nog de filosofische vraag of het ‘hij heeft gedebuteerd’ is of toch ‘hij is gedebuteerd’? Mijn gevoel zegt het laatste en Erik onderschreef dit standpunt met de voor hem kenmerkende analyse dat dit debuut hem gevoelsmatig overkomen was. (Taalkundig mag overigens beide).
Bosboom – Hoeksema, stelling na 24…Dxb5.
Hier vloog wit onze nieuwe kopman naar de keel: 25 Pxe6 xe6. (De engine belooft ijskoud zwart voordeel na 25…Lxa3, maar voor een mens is de wirwar van varianten die dan ontstaat simpelweg niet uit te rekenen.) 26 Lxg6 Lc5! Met dit tijdelijk dameoffer redt zwart het vege lijf. 27 Le8+ Kh8 28 Lxb5 Lxe3+ 29 Kh1 Tg8 30 De2 Lxg2+ 31 Dxg2 Txg2 32 Kxg2 Lxc1 33 Txc1 en na een lange, geforceerde variant is opeens een remiseachtig eindspel ontstaan. Even later werd de vrede getekend.
“Een benauwde ontsnapping” aldus Erik. “Knap verdedigd”, zegt schrijver dezes.
Op bord 2 een geconcentreerd spelende Michael, die een gambiet van zijn tegenstander overtuigend weerlegde.
Riemens – Porte, stelling na 19…Td6.
De stelling was al erg goed voor wit, maar nu heeft hij een snelle afwikkeling naar winst: 20 xe6! Txd1 21 Tcxd1 Lex6 22 Lxa8 Dxb2 23 Td8+ Lf8 24 Ld4 1-0
Op drie viel Jan Postma, met zijn favoriete kleur, in voor Joop. Het weerzien ontlokte Erik de constatering dat ze voor het eerst sinds 1986 * weer samen in in één team speelden. En laat dat het oprichtingsjaar van de Spassky’s zijn! Het moest zo zijn. Nog toevalliger was haast dat zijn tegenstander van vanmiddag, de heer Muis, in 1986 voor dezelfde club als onze Jan speelde, en wel voor het al lang geleden in de Groninger Combinatie opgegane Unitas. Jan in het 1e, de Amersfoortspeler in het 2e. Babbelden ze nog eventjes over van tevoren, dwars door Dries’ speech heen. Maar dat was wel vast 1-0 voor onze Jan.
Muis – Postma, stelling na Ld4-c5.
Jan speelde zijn bekende bank-van-Engeland-schaak en sloeg toe toen het combinatiekonijn langswipte: Lxf6 was in de diagramstelling helemaal gelijk geweest. Maar wit wilde winnen en speelde Lc5?! Jan reageerde alert met Pc3! en zijn opponent vergaloppeerde zich nu met Td3? Td2 was de enige zet die de strijd gaande had gehouden. Met …Lxf3 Txc3 Lxc3 (want Pxf3 Pe2+ Kf1 Pc1!) incasseerde Jan de kwaliteit en won spoedig.
Roelof zat tegenover de hoogst gerate tegenstander en kwam in een stellingstype terecht waar hij steeds meer van afweet. Zijn tegenstander echter zette het bord in lichterlaaie en alle positionele diepzinnigheid kon al snel de ijskast in.
Kroon – Van der Burch, stelling na 13…Txd8.
Er volgde 14 Pfxe5 Pxg2 en het werd een chaos. 15 Pxc6 Pxe1 16 Pxd8 Txd8.
Even later staat het zo:
Kroon – Van der Burch, stelling na 24. Lc5.
Ik ben niet zo bang aangelegd qua schaken, maar dit vond ik er best griezelig uitzien voor wit. Na 24…Te5 zou de strijd nog onbeslist zijn geweest. Zwart speelde echter 24…Td7 en Roelof haalde beslissend voordeel met 25 Lxf5. Zwart heeft onvoldoende compensatie voor de twee pionnen achterstand. Een vreselijk ingewikkelde partij, sterk verdedigd door Roelof!
Over bord 5 is genoeg gezegd. De enige nul vandaag en laat ik vooral toevoegen dat de sympathieke teamleider van Amersfoort terecht won. Een partij met duidelijk twee helften, en bij schaken wint wie de 2e helft het scherpst is.
Op bord 6 ook een invaller, Evert haakte op zaterdag uiteindelijk alsnog af. Jan K was tevreden met een halfje in deze stelling:
Kroon – Reedijk, stelling na15 Dxb7.
Een plusremise als je de pionnetjes telt. Zwart heeft wel wat tegenspel.
Menno op bord 7 beproefde een van zijn favoriete verdedigingen en miste in deze stelling misschien een winstkans:
Schuil – Van ’t Veld, stelling na 19 a5.
Zwart speelde 19…Tc2?! waar 19…Pc3 tot een thematisch eindspel zou kunnen hebben geleid, waarin de a-pion supersterk wordt.
Ten slotte op het achtste bord een degelijke remise van Maurits tegen een op papier veel sterkere tegenstander:
Logtmeijer – Van Gemeren, slotstelling na 20. Le4
Op grond van de stand van zaken op de andere borden was remise nemen een wijze keuze.
Indianenverhalen bij het Indiase restaurant na afloop telden vrolijk op: zelfs 7-1 had erin gezeten. Puntje erbij bij Putski, halfje bij Menno, halfje bij Jan K. eventueel. Het zal, maar efficiënt is het om vooral de MP in de gaten te blijven houden en dan zijn 5 bordpunten ruim voldoende.
En wellicht dat de koffie bij Maurits dit jaar steevast tot een teamoverwinning zal leiden? Ik zou daar vrede mee hebben. Maar ik zal me niet meer door zulke dwanggedachten laten afleiden van het bord.
Foto’s (c) Dries
* Twee dagen later kwam Jan via de Postmarchieven achter dat het zelfs 1984 zou zijn geweest. Voor dit verhaal houden we 1986 even aan. Never waist a good story with facts.